Marathon van Rotterdam
Veron Lust, 26 april 2025
Helaas moet ik allereerst weer stilstaan bij het overlijden van een voormalig Nea-atleet. Ik heb het over Lodewijk Stiemer, die voor zover ik weet Nea’s oudste ex-lid was. Hij is 97 jaar geworden. Al in 1942 was hij atleet bij ons cluppie. Er werd toen nog getraind op een voetbalveld van Purmersteijn, over de sluis aan de Neckerstraat, achter waar nu restaurant Kriti zit. Maar liefst 79 jaar later wandelde Lodewijk met mij op de baan de laatste honderd meter naar de finish toen ik de 150 duizend kilometer haalde. Ook vorig jaar oktober liep Lodewijk mee, nu met rollator, naar de finish van de 160.000 km. Lodewijk werd daarbij begeleid door dochter Loes en haar man Ton, dat waren mooie momenten voor Lodewijk en vrienden die aanwezig waren.
Bij de uitvaart van Lodewijk werden beelden (klik hier voor 1 van de beelden) vertoond van een energiek dansende Lodewijk. Ik zag daarin een mooie oefening die goed is voor onze warming up, dus die zal ik voortaan gebruiken in mijn trainingen! Lodewijk, bedankt.
De show must go on! En dat gebeurde bijvoorbeeld op 30 maart jl, de openingswedstrijd op ons complex met 150 deelnemers. Onze vereniging liet zich weer gelden, met een perfecte organisatie. Ik zag diverse verenigingen meedoen, met hun jongere maar ook oudere atleten. Het weer was zonnig met een straffe wind. Ik zag atleten polsstokhoog doen en dat fascineerde mij. Onze jeugdige Jelle Rol, Felix Tjeertes en Kamil Marechal en de ervaren Kees Meijer zag ik moedig strijden. Zo kan ik nog veel meer namen opnoemen, maar op atletiek.nu kan je zelf alles zien. Voor onze jury, wedstrijdleiding, andere vrijwilligers en de deelnemers maak ik een diepe buiging. Al gaat die buiging bij mij niet zo makkelijk meer, ik ben niet zo soepel als de polsstok-atleten.
In april was ik vijf dagen met Henk Swart (zoon van good old Hans Swart, die herstellende is van een zware hartoperatie) in Rotterdam, om te helpen bij de marathon. Henk en ik waren op de donderdagochtend voor de wedstrijd al vroeg op Schiphol, om twintig atleten uit Kenia op te vangen. Daar vroeg een mij onbekende atleet dingen als “Hoe is het in Purmerend? En met Jesper?” Met diverse busjes gingen alle atleten meteen naar hun hotels in Rotterdam, terwijl Henk en ik wachtten op de andere atleten. Later in het hotel sprak ik de atleet aan. Hij liet mij foto's zien op zijn mobiel, waar ik samen met hem op stond in 2013! Later thuis zag ik dat deze Stanley voorkwam in een oude column van mij in dat jaar. Aan de hand hiervan kon ik in mijn dagboeken op zoek naar meer informatie en las ik dat hij en Michael Mutai, als hazen, bij de Marathon van Amsterdam waren geweest. Stanley’s buurman is Peter Raburu, die als allereerste Keniaanse hardloper in 2001 bij mij en Jesper in huis kwam. Peter heeft later zijn zoon ook Jesper genoemd en zodoende wist Stanley zo goed de naam van mijn zoon.
Rotterdam was weer een bijzondere ervaring. Tijdens de race zat ik op de motor bij de tweede groep mannen, die gingen voor de wk-limiet van 2.06,30. Henk zat in de eerste hazenbus. Het was voor de lopers zwaar door vochtige omstandigheden en dwarrelende wind. Henk zijn bus zat al gauw vol met uitstappende hazen en lopers met problemen. Ik begeleidde als beste atleet in de tweede groep Alex Masai, die in de USA studeert, maar uit Kenia komt. Deze jonge atleet heeft veel in zijn mars. In Rotterdam, zijn tweede marathon, werd hij vijfde in een persoonlijk record van 2.08.03.
Bij de vrouwen werd de Eritrese atlete Dolshi Tesfu vijfde in 2.23.17, waar ze twee jaar geleden nog tweede werd.
In Rotterdam had ik afgesproken met Ad Onnink (ik leerde hem kennen in 1990 bij het berglopen, we zaten samen in de Nederlandse selectie) en Lindsey Faken. Zij hadden in Barendrecht hardloopkleding ingezameld en dat kon ik mooi na afloop van de marathon aan verschillende atleten geven die niet in de prijzen waren gevallen. De vele tassen lagen eerst in mijn hotelkamer, om daarna naar o.a. Ethiopië, Kenia en Colombia te gaan. Bij het uitzoeken van de kleding hoorde ik ineens hard gelach; in sommige tassen bleek basketbalkleding te zitten, die voor de hardlopers net iets te groot was…
In het weekend van de Rotterdam Marathon werd er bij onze club weer hard gewerkt door Martin Dijkman en zijn mannen. Ze werkten aan het deels slopen van het materialenhok en de oude keuken die al ruim 40 jaar dienst deed. Ik kan mij nog herinneren dat deze keuken destijds door o.a. Flip van Doorn, Rini Andreoli en Bob Mulder werd gerealiseerd. We mogen dankbaar zijn dat onze club altijd zulke toppers heeft gehad en heeft. Al eerder afgelopen maand werd er gewerkt aan een nieuwe gym, gerealiseerd door Bob Breve (ouder van een Nea-atleet), Thomas Jellema, Marco Rol, Pim Tjeertes, Erwin Meurs, Hans Jongejeugd en Martin. Dank allemaal, ook aan mijn collega's Marco, Jaap, Hans en leidinggevenden Harry en Emile van de gemeente Purmerend, voor het afvoeren van alles. Het waren geen lichte stenen, dat hebben we gemerkt als ambtenaar!
De jaarlijkse Nea-ledenvergadering hebben we ook gehad, met rond de vijftien aanwezigen. Het zijn vaak dezelfde gezichten, maar zo gaat dat al ruim veertig jaar. Na enige jaren wel met nieuwe mensen gelukkig! Onze Dirk van Lier is niet nieuw. Dirk is al meer dan 50 jaar lid van onze vereniging, en altijd aanwezig. Hij is een clubman pur sang. Ooit begonnen als jong atleetje, om aansluitend vele vrijwilligerstaken op zich te nemen, van wedstrijdsecretariaat tot bestuursfuncties.
In de vergadering werd gesproken over onder andere de financiën. Gelukkig geven deze weer een wat positiever beeld, door onze handige penningmeester Caroline.
Het bestuur, met Jacandra, Carolien en Erwin, vraagt u wel taken op zich te nemen voor onze o zo mooie club. Vele handen maken licht werk! Op onze mooie nieuwe website is meer informatie te vinden over vacante functies. https://avnea.nl/over-nea/bestuur-en-commissies/
Ciao!
Veron Forrest Gump